Odporność jest zdolnością organizmu do jego ochrony przed różnorakimi patogenami, zapewnienie mu funkcjonowania w warunkach środowiska naturalnego. Są dwie grupy mechanizmów ochronnych: odporność wrodzona oraz odporność nabyta. Odporność wrodzona rozpoczyna funkcjonowanie już w okresie płodowym – w wyniku procesów, które są zależne od patogennych czynników, jest to między innymi bariera w ph skóry, naturalna flora bakteryjna w jelitach, w żołądku kwas solny, w pochwie kwas mlekowy. Odporność nabyta – inaczej swoista, powstaje dzięki procesom immunologicznym, które nazywa się uodpornieniem. Powoduje ono powstanie mechanizmów, które chronią organizm przed chorobami zakaźnymi, w ich wyniku zyskujemy pamięć immunologiczną. Uodpornienie bierne – w wyniku przekazania uodpornienia drogą przezłożyskową lub z mlekiem matki. Podczas ostatnich trzech miesięcy ciąży przeciwciała od matki są przekazywane nienarodzonemu dziecku poprzez łożysko. Ilość i rodzaj przeciwciał przekazywanych do dziecka zależy od odporności matki.Odporność u noworodków jest tymczasowa i zaczyna maleć po kilku tygodniach lub miesiącach. Mleko matki również zawiera przeciwciała co oznacza, że dzieci karmione piersią mają bierną odporność na dłużej. Grube, żółtawe mleko (siara), które jest produkowane przez kilka pierwszych dni po urodzeniu jest szczególnie bogate w przeciwciała. Wcześniaki narażone są na większe ryzyko rozwoju różnorakich infekcji, ponieważ ani ich układ odpornościowy nie jest silny ani nie otrzymały wystarczającej ilości przeciwciał przekazanych od matki. Noworodkowa odporność jest tylko tymczasowa i bardzo ważne jest, aby rozpocząć odpowiednio przygotowany antygen w postaci szczepionki. Musi ona zawierać zmodyfikowane antygeny w taki sposób, aby nie były one toksyczne, ale już po jednorazowym podaniu uzyskać szeroki zakres odpowiedzi komórkowej podobnej do zakażenia w kontakcie naturalnym .